تأثیر کاهش دمای محلول همودیالیز بر پایداری متغیرهای همودینامیک در بیماران مستعد ناپایداری همودینامیک تحت همودیالیز

زمینه و هدف: ناپایداری همودینامیک شایع ترین عارضه حاد همودیالیز است. کاهش دمای محلول دیالیز جهت پیشگیری از این عارضه پیشنهاد شده است. مفید بودن این روش برای تمام بیماران زیر سوال است. لذا در این مطالعه به بررسی اثر دیالیز خنک بر بیماران مستعد به ناپایداری همودینامیکی که تحت همودیالیز هستند پرداخته ایم. روش بررسی: 31 بیمار مستعد ناپایداری همودینامیک حین دیالیز وارد این مطالعه متقاطع شده اند. هر بیمار دو مرتبه با فاصله یک هفته، یکبار با محلول خنک (°C35 ) و بار دیگر با محلول استاندارد همودیالیز شد. به جز دما، سایر شرایط یکسان بود. فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و متوسط فشار شریانی قبل و حین همودیالیز در ساعات 1، 2، 3 اندازه گیری و تغییرات آن ها نسبت به مقادیرقبل از همودیالیز محاسبه گردید. دمای دهانی قبل و بعد از همودیالیز و تعداد وقایع افت فشار خون ثبت شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 17 و آزمونهای رتبه علامت جور شده ویلکاکسون  و  مک نمار استفاده گردید. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.   یافته­ها: تغییرات فشار خون سیستولی (در ساعات 2و3)، دیاستولی (در ساعت 3 ) و فشار متوسط شریانی ( در ساعات 2 و3 ) معنی دار بود که مقادیرp  مربوطه به ترتیب عبارتند از :01/0 و 001/0>p و 01/0  و 009/0 و001/0>p. افت فشار خون طی دیالیز استاندارد 1/57 درصد و طی دیالیز خنک 1/7 درصد بود(013/0=p ). نتیجه­گیری: همودیالیز خنک می تواند از ناپایداری همودینامیک حین دیالیز، خصوصاً در افراد مستعد بکاهد.